دوره 3، شماره 5 - ( 1397 )                   جلد 3 شماره 5 صفحات 145-119 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
motaghizadeh. I, ameri H, khan abadi T. Contrastive Analysis of the Imperative Mood System in Persian and Arabic. JCSFA 2018; 3 (5) :119-145
URL: http://jcsfa.modares.ac.ir/article-39-36364-fa.html
متقی زاده عیسی، عامری حیات، خان آبادی طاهره. بررسی مقابله‌ای نظام وجه امری در زبان فارسی و عربی. مطالعات تطبیقی فارسی و عربی. 1397; 3 (5) :119-145

URL: http://jcsfa.modares.ac.ir/article-39-36364-fa.html

بررسی مقابله‌ای نظام وجه امری در زبان فارسی و عربی
عیسی متقی زاده 1، حیات عامری1 ، طاهره خان آبادی1
1- دانشگاه تربیت مدرس
چکیده:   (9117 مشاهده)
هدف این پژوهش بررسی مقابله‌ای کاربردی تفاو‌تها و شباهتهای نظام وجه امری فعل در زبان‌ فارسی و معادل آن با مقوله‌ امر در زبان عربی از جنبه‌های ساختار، معنا وکاربرد است. این بررسی بر پایه نظریه میانه زبانشناسی است و با به‌کارگیری روش توصیفی- تحلیلی به پیش‌بینی دشواریها و مشکلات و خطاهای عربی‌آموزان فارسی‌زبان در یادگیری مقوله امر در زبان عربی می­پردازد که خود بهبود فرایند یادگیری را به‌دنبال دارد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که وجه امری زبان عربی از لحاظ ساختار، معنا و کاربرد تنوع بیشتری نسبت به زبان فارسی دارد. هم‌چنین مقوله وجهیت الزامی در مبحث امر عربی در اسم فعل امر، مصدر جانشین امر و فعل امری که دارای نون تأکید است بسیار مشهود است در حالی که زبان فارسی فاقد این ویژگی است و برای وجهیت الزامی از قید بهره می‌گیرد. در امر عربی برخلاف فارسی محدوده‌ درخواست امر کننده مشخص است؛ به همین علت زبان‌آموز در به‌کارگیری چنین مقوله‌های امری دچار سردرگمی خواهد شد.
واژه‌های کلیدی: وجه امری در زبان فارسی و عربی، یادگیری وجه امری در فارسی و عربی، بررسی مقابله‌ای وجه امری در زبان فارسی و عربی، دستور زبان فارسی و عربی.
متن کامل [PDF 461 kb]   (2215 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: مطالعات تطبیقی فارسی و عربی
دریافت: 1397/2/18 | پذیرش: 1398/2/31 | انتشار: 1397/5/24
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.