دوره 6، شماره 8 - ( 1400 )
جلد 6 شماره 8 صفحات 147-127 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حسین ناظری1 
، سید جواد مرتضایی1 ، معصومه نصیری 2
، سید جواد مرتضایی1 ، معصومه نصیری 2
1- دانشگاه فردوسی
2- فردوسی ، nasiri_1998@yahoo.com
2- فردوسی ، nasiri_1998@yahoo.com
چکیده: (1162 مشاهده)
لِفِوِر ترجمه را نوعی بازنویسی میداند که متأثر از محدودیتهای سیستمی؛ ایدئولوژی و سبک ادبی است. جستار پیشرو با رویکرد توصیفی- تحلیلی، این تاثیرات را در بازنویسی شبلی از غزل دهم و دوازدهم حافظ میکاود و برآیند آن چنان است که این بازنویسی هم متاثر از محدودیت سبکی است و هم متأثر از ایدئولوژی. نمودهای نگره لفور در این بازنویسی، ترجمه منظوم است و دگرگونسازی در وزن، آوا ، ضمایر، افزایش برخی واژگان و بومیسازی به همراه نگرش عارفانه در بازنویسی نمادهای خانقاهی و بزمی. این بازنویسی گاه با زیادهگویی، معانی نارسا و دریافت یکسان از واژگان متفاوتی چون «پیر» و«شیخ» مخدوش می شود.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل (کامل) |
موضوع مقاله:
مطالعات تطبیقی فارسی و عربی
دریافت: 1399/6/1 | پذیرش: 1400/4/10 | انتشار: 1400/7/30
دریافت: 1399/6/1 | پذیرش: 1400/4/10 | انتشار: 1400/7/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |