جستجو در:
دوره 3، شماره 5 - ( 1397 )
جلد 3 شماره 5 صفحات 75-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Haidari M, Ramazani Parsa D. Sufism nostalgy in the poetry of Hafez and Ibn Farez. JCSFA 2018; 3 (5) :55-75
URL: http://jcsfa.modares.ac.ir/article-39-35267-fa.html
URL: http://jcsfa.modares.ac.ir/article-39-35267-fa.html
حیدری محمود، رمضانی پارسا داوود. غربت عارفانه در شعر حافظ و ابن فارض. مطالعات تطبیقی فارسی و عربی. 1397; 3 (5) :55-75
1- ، mahmoodhaidari@yahoo.com
چکیده: (9714 مشاهده)
این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی به واکاوی بنمایه «غم غربت» به‌عنوان یکی از مهمترین بنمایه‌های عرفانی در شعر ابن فارض و حافظ دو نماینده بزرگ شعر عرفانی ادبیات فارسی و عربی پرداخته و کوشیده است تا پاسخ درخوری به چگونگی حضور این غم و واکنش این دو شاعر به موضوع بیابد. یافته‌های پژوهش حاکی است که در اندیشه عارفانه دو شاعر، جدایی روح از مصدر و قرار گرفتن در کالبد خاکی جسم و هبوط انسان از بهشت به این جهان، نمودهای غریبی او است. در‌‌مقابل واکنش عارف برای فرار از غربت روح در بدن، یاد مرگ و رسیدن به فناست و برای رهایی از غربت در این جهان و دوری از معشوق حقیقی به جلوه‌های آن عشق که در این جهان تجلی یافته است و از آن به عشق زمینی یا مجازی تعبیر می‌شود، روی آورده است. عشق زمینی در شعر دو شاعر ترجمانی از عشق الهی و انعکاسی از آن عهد روز نخست است که عارفان برای مجسم کردن آن عشق الهی و کاستن آلام حسرت دوری معشوق حقیقی به آن توسل جُستهاند. خواب و رؤیا و خلوت‌گزینی نیز دیگر ساختار‌های دو شاعر به این غربت است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
مطالعات تطبیقی فارسی و عربی
دریافت: 1396/7/19 | پذیرش: 1397/12/26 | انتشار: 1397/5/24
دریافت: 1396/7/19 | پذیرش: 1397/12/26 | انتشار: 1397/5/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |